In de Tombeaux gaan componisten een dialoog aan met hun meesters, door hen eer te bewijzen in muzikale portretten. D’Anglebert imiteert de ornamentatie van Chambonnières. Marais benadrukt het vermogen van de viola da gamba om extreme emoties over te brengen, zo kenmerkend voor de muziek van Sainte-Colombe.

Het programma onthult ook een dialoog van muzikale genres en formele oplossingen, van dansen en illustratieve werken tot quasi-improvisatorische en recitatieve Tombeaux. In deze buitengewone diversiteit zingt de artistieke dialoog een lofzang op de Franse muziek.